ANKARA'DA AKŞAM
hızla ufka düşüyor güneş
son kızıllığı ağlıyor
ıslak bir akşam rüzgarı
gurbet bana burası
gök kovmuş güneşi
yer dilsiz
gece peşimden kovalıyor
yabancı bana sokaklar
tutmaz uyku
renk ve gölgelerden
şehirler kurdum
içimde bir çöl var
özlüyorum İstanbul'u
her gün serap görüyorum
boğaz denizi düşündüm
yıldızların ötesini
hayal ettim
elimden tutuyor İstanbul
yaşama sevincim
hayat şarkım oluyor.
yaz yağmuruydu
az önce
yıkadım özlemimi
yağmur soğuğu uyandırdı
İstanbul uzaktı gördüğüm
Ankara sokakları.
mustafa kaya
2013/ankara
